Het is al donker buiten als de telefoon gaat bij een vrijwilliger van De Oudertelefoon. Een moeder belt, overstuur. Ze kan het ouderschap niet meer aan. 

 

Dat ze niet de enige is die met dit soort gevoelens kampt blijkt uit de verhalen van Elleke, Erin en Jasmijn. Van de ene op de andere dag stortten ze in. Ze dachten dat een weekje rust genoeg zou zijn, maar de uitputting hield aan: het bleek een burn-out. In Een goede moeder vertellen de drie moeders over het moment dat het ouderschap hen te veel werd. Het ideaalbeeld dat ze van het moederschap hadden, bleek niet te bestaan. Toch klampten ze zich eraan vast. 

 

Aan de hand van hun persoonlijke verhalen legt Een goede moeder een bredere maatschappelijke kwestie bloot. Hoe komt het dat telkens meer moeders uitgeput raken? Aan welke eisen proberen zij te voldoen? En wat betekent het eigenlijk om een ‘goede moeder’ te zijn?